Ο κόσμος του θεάτρου και των εικαστικών τεχνών αποχαιρετά τον σπουδαίο Robert Wilson

Ο κόσμος του θεάτρου και των εικαστικών τεχνών αποχαιρετά έναν από τους πιο επιδραστικούς και ριζοσπαστικούς καλλιτέχνες των τελευταίων δεκαετιών.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, σκηνογράφος, αρχιτέκτονας του φωτός και της σιωπής, Robert Wilson, πέθανε σε ηλικία 83 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα καλλιτεχνικό αποτύπωμα που άλλαξε ριζικά τη σύγχρονη σκηνή.

Ακολουθεί η  ανάρτηση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών Γιώργου Ανδρέου

"O Bob Wilson, αυτός ο γίγαντας. Από την ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ (Μπρεχτ - Βάιλ) ως το EINSTEIN ON THE BEACH (όπερα σε μουσική του Philip Glass), ο εξαίσιος Bob καταπιάστηκε με την σκηνική ανάδειξη, αναπαράσταση και σκηνοθεσία μουσικών αριστουργημάτων.
Με στενό συνεργάτη τον Tom Waits, μας χάρισε πολλά θεατρικά και μουσικά θαύματα, ενώ σκηνοθέτησε λαμπρά έναν μεγάλο αριθμό από κλασσικές όπερες.
Όλα αυτά φυσικά παράλληλα με τις καθαρόαιμες θεατρικές του σκηνοθεσίες, όλες αξίες λόγου (και θαυμασμού), όλες με "μέγεθος", συναρπαστική καθοδήγηση των ηθοποιών, συγκλονιστική αισθητική φωτισμών, κοστουμιών,
σκηνικών (με λύσεις που υιοθετήθηκαν κυριολεκτικά από το σύνολο των θεατρικών σκηνοθετών που κατανόησαν και θαύμασαν το όραμα του μεγάλου μάστορα).
Θεατρικός σκηνοθέτης, φωτιστής, σκηνογράφος, κινησιολόγος αλλά και εικαστικός (γλύπτης, ζωγραφιές, χαράκτης - μεταξύ άλλων), ο Bob Wilson υπήρξε ένας Αναγεννησιακός του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα, μια προσωπικότητα απαράμιλλης καλλιτεχνικής προσφοράς,
ένας ερευνητής ορίων με στόχο την ανάδειξη της ομορφιάς και της αισθητικής και (κυρίως) νοηματικής πληρότητας.
Πολιτικοποιημένος στην ουσία του κι όχι βερμπαλιστής των "επαναστάσεων", υπερασπιστής της καινοτομίας αλλά και των κατακτήσεων του "κλασσικού" τρόπου, μάγος του θεατρικού φωτισμού και της σχέσης Θεάτρου και Μουσικής.
Το αγαπημένο του Watermill υπήρξε (και πιστεύω πως θα συνεχίσει να είναι) σημείο συνάντησης καινοτόμων προσώπων και ιδεών, ένα "πανεπιστήμιο" τεχνών, μια τεράστια "γκαλερί" εκθεμάτων από όλο τον πλανήτη - που διάλεξε και ανέδειξε η "ματιά" του μεγάλου καλλιτέχνη και πνευματικού ανθρώπου.
Κάθε θέατρο που σέβεται τον εαυτό του, κάθε θεατράνθρωπος (αλλά και κάθε αληθινός καλλιτέχνης), κάθε καλλιτεχνική συνείδηση που παλεύει με το βάθος και την πρωταρχική δόνηση, ΠΕΝΘΕΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ BOB WILSON. 

- Στην πολύ πρόσφατη φωτογραφία, παρέα με τον Philip Glass. Χαμογελούν στον φακό με ήρεμη ικανοποίηση, φωτεινοί, γαλήνιοι... "